De reis

Wat een reis,10 uur naar Houston ging prima, heb zelfs een uurtje of zo geslapen. Dan in Houston moet je je koffer weer ophalen en dan weer overnieuw door de douane heen. Onvoorstelbaar wat een rij daar stond en we hadden maar een uur om bj de gate te komen, dit was effe billen knijpen of we de vlucht gingen halen. Na de douane weer door de bodyscan en dan op weg naar de gate. Ze dachten acht weet je wat, we doen gate 42C en ja gate 1 bestaat ook gewoon. Dus we hebben echt moeten haasten, maarja mama die kan ons niet bijhouden en je wil toch met 4 man het vliegtuig in. Ze riepen al de last call for passengers to Houston om, toen wij daar bezweet met rood hoofd aankwamen rennen. Wat een hel was dat, maar we zaten in het vliegtuig. In Denver aangekomen kreeg ik al een sms dat er 1 koffer niet mee is gekomen. Was dus de koffer van Morice. Nou ja dan maar geen schone onderbroek :) we waren alle 4 zo moe dat het allemaal niet meer uitmaaktte. Morice en ik waren allang blij dat het niet de koffer van pa of ma was. Toen de auto ophalen, we hadden eingenlijk een Dodge caravan, zo'n minivan. Er stond zoveel moois en groots in het wagenpark dat we een beetje hebben onderhandeld en ach een beetje extra betaald voor ons beest wat we nu bij ons hebben. Een Chevrolet met echt alles er op en eraan. Morice is helemaal happy. De weg vanaf Denver naar Estes Park was prima te doen. Bij ons resort aangekomen is mama gelijk gaan slapen want zij was echt op. Wij zijn met z'n 3en nog even een lekker Amerikaanse Bigmac en kipnuggets wezen eten. Toen na 27 uur lagen we eindelijk in ons bed.